کانن و نی اکنون سرسخت ترین رقبای بازار دوربین‌های دیجیتال هستند. دست کم می‌توان گفت که این رقابت از دهه‌ی ۱۹۸۰ و زمانی که آن‌ها کم کم درحال از رده خارج کردن رقبای اروپایی و ژاپنی خود بودند، شروع شد. در برهه‌هایی از تاریخ، مثل زمانی که در سال ۱۹۸۷ سامانه‌ی EOS کانن معرفی شد، کانن به یکباره از نی فاصله گرفت و به نظر رسید می‌تواند رقیبش را از دور خارج کند تا بازار تک قطبی شود. در همین دهه‌ی ۲۰۰۰ شاهد بودیم که چگونه کانن ۵D مارک ۲ توانست با توانایی فیلم‌برداری Full HD کاری کند که نی D700 کاملا به حاشیه برود. در دو سه سال اخیر نی هرچه توان داشته در معرفی دوربین‌های DSLR جدید با نوآوری‌های مختلف گذاشته تا رقیبش را پشت سر بگذارد. اکنون دست کم در بازار دوربین‌های DSLR، نی و کانن شانه به شانه‌ی یکدیگر می‌زنند و تقریبا برابر هستند. کانن بیشتر روی قابلیت فیلم‌برداری دوربین‌هایش و فو خودکار مداوم آن‌ها در Live View کار کرده و نی تمرکزش را روی کیفیت عکس گذاشته است. می‌توان گفت که خیلی اوقات نمی‌توانیم بین انتخاب دو مدل رقیب از دوربین‌های DSLR نی و کانن نظر قاطعی بدهیم، چرا که درست مثل بنز و BMW، هر دو خیلی خوب هستند. با این حال همیشه بحث‌هایی در بین عکاسان حرفه‌ای وجود داشته که مثلا نی برای عکاسی استودیویی یا کانن برای عکاسی ورزشی بهتر است. یا کانن مناسب عکاسی نجومی است و نی مناسب نیست. همچنان چنین بحث‌هایی کاملا محل مناقشه هستند.
درباره این سایت